Δυστυχώς ξεχάσαμε!
Του Σοφοκλή Γιαννούση
Σήμερα εορτάζεται η επέτειος του «ΟΧΙ» πανελλαδικά. Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε τα γεγονότα εκείνων των δύσκολων χρόνων για τη χώρα μας. Οι θυσίες, οι μάχες στο μέτωπο, ο θάνατος χιλιάδων Ελλήνων μας καθιστούν τώρα περήφανους και αιώνια υπόχρεους σε όσους πολέμησαν υπέρ της πατρίδας και μόχθησαν για την ελευθερία μας.
Αλλάζουν ωστόσο οι συνθήκες. Τώρα 76 χρόνια μετά, φαίνεται ότι είμαστε ανήμποροι να υπερασπιστούμε ιδανικά και αξίες, οι οποίες αποτελούσαν το μοναδικό κίνητρο των Ελλήνων αγωνιστών ανά τους αιώνες. Ας παραθέσω τη λέξη πατρίδα. Δεν είναι μια απλή λέξη. Για κάποιους αποτελεί έννοια ιερή. Για άλλους ίσως περνά αδιάφορη. Προσωπικά, η γη των προγόνων μας, ο τόπος που γεννηθήκαμε. Πώς γίνεται να μην δίνουμε σημασία στην πατρίδα μας; Ειλικρινά δεν έχω απάντηση. Άπαντες γνωρίζουμε τα επιτεύγματα Ελλήνων ηρώων, τις εφευρέσεις Ελλήνων επιστημόνων, τις επιδόσεις Ελλήνων αθλητών. Παγκοσμίως διαδεδομένη η ελληνική κουζίνα, η τέχνη, η μουσική. Ο πολιτισμός μας αποτέλεσε εφαλτήριο για άλλους λαούς , το πολίτευμα μας σημείο αναφοράς για κάθε κράτος που θέλει να ακμάσει. Κι όμως τα ξεχάσαμε όλα αυτά ή απλά δεν δίνουμε σημασία. Χλευάζουμε πλέον κάποιον που θα δηλώσει πατριώτης, θα εστιάσουμε κατευθείαν στο πολιτικό του υπόβαθρο. Αν ακούσουμε κάποιον να τραγουδά δυνατά τον εθνικό ύμνο σε δημόσιο χώρο, να αισθάνεται ολοκληρωτικά την κάθε του λέξη, θα τον κοιτάξουμε περίεργα γιατί αυτός θα αποτελεί τη μοναδική ίσως περίπτωση τη δεδομένη στιγμή. Που οδηγηθήκαμε; Να σιγοτραγουδούμε τον Εθνικό Ύμνο, σαν να ντρεπόμαστε, αντί να αποτελεί πατριωτική έξαρση η ανάκρουση του και απ' όλους να ψάλλεται καθώς υμνεί την ελευθερία.
Δυστυχώς δεν περιορίζεται εδώ η αδιαφορία μας. Θρησκεία. Ουδεμία σχέση έχουμε πλέον οι νέοι με αυτή την έννοια. Αποτελούμε τον πιο επικίνδυνο εχθρό της θρησκείας, του Χριστιανισμού. Χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία το γεγονός ότι κάποιοι ιερείς είναι φιλοχρήματοι και απομακρυνόμαστε από τον οίκο του Θεού. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουμε ακούσει συνομιλητή μας να παραδέχεται ότι πιστεύει στο Θεό με ένα δικό του τρόπο και το εκφράζει πάλι με κάποια δική του επινόηση καθώς όπως υποστηρίζει είναι απογοητευμένος από την Εκκλησία. Δεν αντιλέγω σίγουρα δεν μπορούμε να πιστεύουμε και να πράττουμε όπως κάνουν ακόμα οι παλαιότεροι σχετικά με τα εκκλησιαστικά. Αλλά δεν γίνεται να δηλώνουμε χριστιανοί ορθόδοξοι και η μοναδική μας σχέση με τη θρησκεία να είναι απλά η κίνηση όταν κάνουμε το σταυρό μας και οι προσευχές στις δύσκολες στιγμές. Αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό της νεολαίας καθώς πλέον πιστεύουμε στο θεό μέσω της καφετέριας. Μετά λύπης το παραδέχομαι.
Ίσως από τα προαναφερθέντα έχουν δημιουργηθεί ποικίλες αντιδράσεις. Σχετικά όμως με την έννοια οικογένεια θα βρεθούμε σύμφωνοι θαρρώ. Δυστυχώς και αυτό το θεσμό εμείς οι νέοι το «σκοτώσαμε». Δημιουργήσαμε και εδώ προφάσεις του τύπου ότι οι γονείς αδιαφορούν, επιλέγουν να κάνουν καριέρα από το να συντροφεύσουν τα παιδιά τους κατά την εφηβεία, λείπουν αρκετές ώρες από το σπίτι δουλεύοντας και διάφορα άλλα. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση γιατί η γονεϊκή αγάπη δεν αμφισβητείται. Ουκ ολίγες φορές ντραπήκαμε όταν οι γονείς μας εμφανίζονταν σε παρέες μας, νευριάσαμε γιατί δεν μας επέτρεπαν να ξενυχτήσουμε μικροί, τους μισήσαμε γιατί δεν μας έκαναν τα δώρα που θέλαμε (μηχανάκια, ηλεκτρονικές συσκευές). Παρ όλες τις αντιδράσεις μας οι γονείς στέκονται ακόμα δίπλα μας και προσπαθούν πάντα να υπάρχει μια γέφυρα επικοινωνίας με τα παιδιά τους. Την ίδια ώρα οι νέοι αντιδρούν και κάνουν πράγματα που δεν συμφωνούν με την ηλικία τους. Κλεινόμαστε σε ένα διαδικτυακό κόσμο. Αντιγράφουμε τα αρνητικά πρότυπα. Βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε με λίγα λόγια και αυτό ισχύει και για τα δύο φύλα. Πιστεύουμε ότι με το να έρθουμε σε διαπληκτισμό με τους γονείς μας γινόμαστε περισσότερο γενναίοι, πιο αρεστοί στους συνομήλικους μας. Ανοησίες θα έλεγα εγώ. Το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να φέρνουμε σε αντιπαράθεση τον πατέρα και τη μητέρα για το ποιος θα μας κάνει τα χατίρια και να γινόμαστε η αιτία του κακού στη ρήξη των σχέσεων στην οικογένεια.
Υπάρχει βέβαια λύση. Όλα βελτιώνονται, αρκεί να ζήσουμε πιο απλά. Δεν θα βρούμε κοινωνική καταξίωση στα μέσα ενημέρωσης, στη νυχτερινή διασκέδαση η μέσω της ταχύτητας στους δρόμους. Ας στρέψουμε την προσοχή στην οικογένεια μας που θα μας διδάξει πως μπορούμε να γίνουμε καλοί και χρήσιμοι πολίτες, σεβόμενοι τις αξίες και τα ιδανικά που μας διέπουν ως Έλληνες.
Ολοκληρώνοντας θα πρέπει να τονίσω ότι όσα αναφέρθηκαν δεν είχαν σκοπό να θίξουν κανέναν, απλά αναλογίστηκα τις ευθύνες μου σαν νέος και εκφράστηκα θέλοντας να θέσω ορισμένους προβληματισμούς. Αρχικά με αυτοκριτική προσπαθείς να βελτιώσεις τον εαυτό σου και στη συνέχεια με υπομονή και θέληση μπορείς να βοηθήσεις τους γύρω σου.
Με εκτίμηση,
Και απεριόριστο σεβασμό στον πλησίον μου
Σοφοκλής Γιαννούσης
Πηγή: leonidion.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιο Ιστολογίου
Οι απόψεις που εκφράζονται, απηχούν την προσωπική γνώμη του εκάστοτε γράφοντος.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλια που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ. Για τον λόγο αυτό ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση για να αποφευχθούν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς διότι οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια με ψευδώνυμο ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.