Κωνσταντῖνος Χαριλ. Καραγκούνης
Ἐπίκουρος Καθηγητὴς Βυζαντινῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς
τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν
Διευθυντὴς τοῦ Τομέα Ψαλτικῆς Τέχνης καὶ Μουσικολογίας
τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου.
ΤΟ ΘΑΒΩΡΙΟΝ ΦΩΣ
Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος μέσα από την Oρθόδοξη Yμνογραφία
Ποιός θα μπορούσε να παρουσιάσει το γεγονός τής Μεταμορφώσεως τού Ιησού Χριστού καλύτερα από την ίδια την ορθόδοξη υμνογραφία; Νομίζω κανείς. Γι’ αυτό, ας μου επιτραπεί, αντί οποιουδήποτε άλλου λόγου, να δανειστώ τον πατερικό θεολογικό νου και να περιγράψω με λακωνικό τρόπο ένα από τα συγκλονιστικώτερα επί γης θαύματα του Θεανθρώπου, τη Μεταμόρφωσή Του, όπως μεστά και εύστοχα το περιέγραψαν άγιοι υμνογράφοι πατέρες, μέσα από τα κορυφαία δημιουργήματά τους, τους ορθόδοξους ύμνους.
Ο Ιησούς Χριστός, ο αναμενόμενος Μεσσίας, γνώριζε τον καιρό τού Μαρτυρίου Του. Γνώριζε, φυσικά, και την κατάληξη που θα είχε η ομάδα των Μαθητών Του: ο ένας προδότης, ο άλλος αρνητής, οι λοιποί άτολμοι φυγάδες, επρόκειτο να δουν το Δάσκαλό τους στο Σταυρό: τον Κύριο του νερού, που Τον είδαν να το μεταλλάσσει σε κρασί· του ψωμιού, που Τον είδαν να το πολλαπλασιάζει· των ψαριών, που Τον είδαν να τα διατάζει να μαζωχτούν στα δίχτυα τους· του ανέμου, που Τον άκουσαν να τον φιμώνει· των ασθενειών του λαού, που Τον είδαν να τις εξαλείφει· τον Κύριο του θανάτου, που Τον είδαν να τον καταργεί· τον Κύριο των δαιμονίων, που τα είδαν να φρίττουν από την παρουσία Του, να Τον προσκυνούν και να υποτάσσονται σε Αυτόν... Αυτόν, τον Κύριο των «επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων», οι Μαθητές σύντομα θα Τον αντίκριζαν συρόμενο «ως πρόβατον επί σφαγήν», σταυρωμένο ως αδύναμο θνητό και «νικημένο» -κατά το φαινόμενο- από τον θάνατο. Πόσο μεγάλος πειρασμός για τους Μαθητές! Ο μεγαλύτερος, που θα μπορούσε να δεχθεί άνθρωπος. Γι’ αυτό ο Ιησούς Χριστός, «μικρόν προ του Πάθους Του», λίγο πριν τη Σταύρωσή Του, αποκαλύπτεται στους Μαθητές με την Μεταμόρφωσή Του, για να βεβαιωθούν, ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Κύριος Σαββαώθ της Παλαιάς Διαθήκης, ο Δημιουργός του κόσμου, ο αναμενόμενος Σωτήρας του Ισραήλ και των εθνών. Κάλεσε και ως μάρτυρές Του, τον Μωυσή ως εγγυητή του Νόμου και τον Ηλία ως πρόδρομο των Εσχάτων. Και όλο αυτό, όπως λέει ο υμνογράφος, «ίνα, όταν Τον ίδωσι σταυρούμενον (οι Μαθητές), το μεν Πάθος νοήσωσιν εκούσιον». Να κα-ταλάβουν, ότι ο Μεσσίας θα ήταν παθητός από επιλογή Του. «Εαυτόν παρέδωκε ίνα σταυρωθή», μόνος Του, όχι από αδυναμία, αλλά από υπέρτατη δύναμη και, βέβαια, απερίγρα-πτη αγάπη.
