Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου! 12.08.2018. Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη

Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

«μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω.»

(Ματθ. ιη, 26 και παρηλλαγμένο ολίγον στον στίχο 29)

Συναντούμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου αδελφοί, στην παραβολή αυτή που μας αναγγέλλει ο ευαγγελιστής Ματθαίος δύο φορές την ίδια φράση να λέγεται από κάποιον που έχει ανάγκη να αφεθεί το χρέος του από εκείνον που του το οφείλει και του χρωστάει κάποιο ποσό το οποίο ο χρεοφειλέτης είχε δανεισθεί και δεν είχε μπορέσει μέχρις εκείνην τη στιγμή να το επιστρέψει σε εκείνον που το όφειλε.

Στη μεν πρώτη περίπτωση αν και το ποσό είναι μεγάλο ο πλούσιος αφέντης του το χαρίζει του δούλου του σκεπτόμενος ότι εκείνος δεν θα σωθεί για να το πούμε απλά ούτε έχει να κερδίσει τα πάντα αν του αποδοθεί το οφειλόμενο και τελικά εάν τον σκλαβώσει θα δυστυχήσει εκείνος και η οικογένεια του ολόκληρος. Άρα καλό δεν θα έβλεπε ο πλούσιος ούτε και να αποκτούσε πολλά αγαθά περισσότερα από τα οποία είχε και για αυτό τελικώς λόγω ευσπλαχνίας του χάρισε το χρέος του δούλου του ο κύριος και αφέντης του.

Στη δε δευτέρα περίπτωση ο σύν-δουλος δεν χαρίζει στον σύν-δουλο του το χρέος που του έχει αν και είναι πολύ μικρό και αποφασίζει ο δούλος που δάνεισε να κλείσει τον οφειλέτη δούλο στη φυλακή μέχρι να του αποδοθεί το χρέος του, που ήταν πολύ μικρό.

Όταν φυσικά ο άρχοντας που εδάνεισε το μεγάλο ποσό στο δούλο του και του το χάρισε το χρέος τελείως αντιλήφθηκε την σκληρότητα με την οποία συμπεριεφέρθη ο δούλος προς τον οφειλέτη δούλο, τότε εκείνος είπε ότι δεν αξίζει την ευσπλαχνία του και την ευγένεια με την οποία τον αντιμετώπισε ο κύριος του και διέταξε να τον βάλλουν στην φυλακή όπως του άξιζε καθώς ο τρόπος συμπεριφοράς του δούλου προς τον πλούσιο αφέντη του ήταν αντιστρόφως ανάλογος προς την συμπεριφορά του οφειλέτη δούλου προς τον άλλον δούλο από τον οποίο δανείσθηκε και τελικά ήθελε να τα πάρει πίσω. Δυστυχώς ο μικρο-οφειλέτης τιμωρήθηκε βάναυσα και βαριά ενώ ο μεγαλο-οφειλέτης είχε πολύ ευνοϊκή μεταχείριση όπως γίνεται και με τα σύγχρονα τραπεζικά μέσα και συστήματα. Δηλαδή έχουν μεταχείριση ειδική εκείνοι που χρησιμοποιούν μεγάλα ποσά για δανεισμό και είναι τω όντι επιρρεπείς προς τους οφειλέτες τους και σε σχέση με τις οφειλές τους, ενώ σε αντιθετική κατάσταση ευρίσκονται όσοι εν τέλει έχουν μικρόν δανεισμό και τελικά είναι αυστηροτέρα προς αυτούς η διοίκηση και εν γένει το τραπεζικό σύστημα.

Πόσο άδικος είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην οποίαν κινούμεθα. Πόσο επιλεκτική είναι προς όποιους περνάει καλά ο κόσμος και τελικά είναι ανεκτικοί όλοι τους προς τους απατεώνες και τους κλέπτες των επιγείων πραγμάτων αλλά είναι ευυπόληπτοι εμφαινόμενοι πολίτες και είναι προς τα έξω δήθεν ευεργέτες στην τελική κατάσταση. Ενώ μπορεί εκείνοι που υποτάσσονται στα παντοειδή συμφέροντα των ζάμπλουτων που είναι τέτοιοι χρεωστούντες πολλές φορές τον κόπο και τα μεροκάματα των αδελφών μας που εργάζονται εις τις επιχειρήσεις τους και τελικώς επιζητούν να βρουν το δίκαιο τους το οικονομικό εις τους μικρο-οφειλέτες. Τελικώς ο κύκλος είναι φαύλος της οικονομικής συγκυρίας και δεν ξέρω αν προτίθεται ο άνθρωπος να περάσει όμορφα και ξέγνοιαστα αποκτώντας υλικά και επίγεια αγαθά που δεν του προσφέρουν καμμία ευχαρίστηση αλλά τον φορτώνουν και τον φορτίζουν με περισσή αγωνία και τον γεμίζουν με ματαιοδοξία και πολλή ματαιότητα διότι ο άνθρωπος τελικά δεν παίρνει τίποτα εις την έξοδον του από τον παρόντα βίο και δεν τον εφοδιάζει όλη αυτή η αγωνία ούτε με κάτι ευγενές και εύτροπο για την πορεία προς την αιωνιότητα.

Τι ζητά ο χρεώστης και ό ένας προς τον πλούσιο και ο απλούς δούλος προς τον σύν-δουλο του που τον εδάνεισε; Ζητά την μακροθυμία, να μακρύνει απ’ αυτού ο θυμός του και να μην θυμώσει τελικά αλλά και να περιμένει να εκφρασθεί όταν έχει τα οφειλόμενα να του τα δώσει! Να μην τον καταδικάσει αλλά να περιμένει! Και ενώ ο δούλος που χρωστά στον πλούσιο αντιμετωπίζει την μακροθυμία του πλουσίου κυρίου του και αφέντη του, όταν καλείται και εκείνος να μακροθυμήσει για το ευτελές χρέος του συν-δούλου του είναι υπέρ το δέον αυστηρός και ζητά το οφειλόμενο ποσό με πολλή σκληρότητα και αναίδεια θα λέγαμε καθότι εκείνος προ ολίγου είχε απαλλαγεί του χρέους του και έπρεπε με την ίδια μακροθυμία και ευγενή διάθεση να χαρίσει το χρέος του φτωχού συν-δούλου του. Αλλά τελικώς οι άνθρωποι ξεχνούμε εύκολα και ότι ζητάμε από τους άλλους να μας κάνουν εμείς ίσως λησμονούμε να το κάνουμε πράξη. Είμεθα δε σκληροί προς τους άλλους και ας έχουμε αντιμετωπίσει την ευγενή ευεργεσία από τρίτους.

Με πόνο ψυχής το διαπιστώνουμε, αδελφοί μου, ότι είμεθα προς τους άλλους αυστηροί ενώ ζητούμε δι’ ημάς την απόλυτη τους επιείκεια. Έτσι είναι ο άνθρωπος της πτώσεως και της φαυλότητος της αμαρτίας, αμαυρώνει με τον τρόπο του όσα ο Θεός του χαρίζει και τελικά γίνεται δυσβάστακτος και βαρύς όταν με τον τρόπο του επιβάλλει εις τους άλλους τον δικό του τρόπο και το δικό του θέλημα. Ας είμεθα ευγενείς και αγαπητικοί προς τους άλλους κρατούντες την αυστηρότητα και τυπικότητα αποκλειστικά για τον εαυτό μας. Η μακροθυμία μας να γνωσθεί στη σχέση μας προς πάντας με την χάρη του Ελεήμονος Θεού ημών. Αμήν.