Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
«εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα·»
(Εφεσ. δ, 5)
Ποσο ωραία μας τα λέγει ο απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι το στόμα του Χριστού. Ότι λέγει ο μέγας Παύλος είναι του Χριστού, όταν εκφράζεται προσωπικά το λέγει ξεκάθαρα νομίζω ή είναι η γνώμη μου λέει. Αυτός είναι ο ατόφιος και μοναδικός διδάσκαλος της εις Χριστόν πίστεως.
«εἷς Κύριος»: αυτός ο ένας Κύριος μας είναι και το περιέχον και το περιεχόμενο της πίστεως. Η εμπιστοσύνη και ασφάλεια του προσώπου του, το Θεανδρικό, μας κάνει να είμαστε αταλάντευτοι στην σχέση μας μαζί Του. Να ξέρουμε ότι ο Κύριος είναι και υποκείμενο και αντικείμενο στη σχέση μας προς Αυτόν. Κείται ως κύριο και σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μας αλλά και είναι και κείμενο αντί μας και ως Πρόσωπο μας καθρεπτίζει στις συμπεριφορές και στην ποιότητα της σχέσεως μας μαζί Του. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε ποιος είναι ο Χριστός μας, είναι Εκείνος που έδωσε τα πάντα για εμάς τους ίδιους. Έτσι περιέχεται στην καρδιά μας και δεσπόζει σε αυτήν. Δεν είναι κάτι ή κάποιος έξω από εμάς. Όπως ομιλεί στην αγία Γραφή, στους Προφήτες, Αποστόλους και Ευαγγελιστές, ομιλεί και γράφει εν τη καρδία μας. Αυτή η ομιλία και το γράψιμο του είναι ένα είδους νοιάξιμο και αγάπη για εμάς τους ίδιους αλλά και την εν γένει πνευματική μας πρόοδο.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι άλλος Κύριος μιλάει στον απόστολο Πέτρο δια ζώσης και στον απόστολο Παύλο δι’ αποκαλύψεως στο δρόμο για την Δαμασκό. Ένας είναι ο Κύριος των δύο αποστολικών τρόπων κηρύγματος μέσα στην μία Εκκλησία. Ένας ο Κύριος και μία η Εκκλησία Του, μόνον αυτή είναι η αληθινή έκφραση της προς τον κόσμο ομιλούσα και δρώσα και υπάρχουσα. Υπάρχει η Εκκλησία όχι για να εξοβελίζει τον Χριστό μας στο επέκεινα αλλά αντίθετα η Εκκλησία μας παροντοποιεί τον Χριστό μας και όχι μόνο πνευματικά ως Λόγον του Θεού αλλά και ως σάρκα και αίμα, αφού με την σύναξη όλων μας το ψωμί και το κρασί γίνεται σώμα και αίμα του Λυτρωτού μας Ιησού Χριστού με την κάθοδο του αγίου Πνεύματος στα δώρα και σε εμάς τους ίδιους.
Αυτός ο ένας Κύριος μας κάνει όλους να προσπαθούμε για καλύτερες μέρες στους ίδιους μας τους εαυτούς αλλά και στα περί ημάς. Εμείς και τα δικά μας είναι του ενός Κυρίου φωτισμός αλλά και δοξασμός και αίνεση και ευχαριστία. Τον κύριο δεν τον ενδιαφέρει μόνο το πνεύμα αλλά και το σώμα μας θέλει να κρατούμε την πνευματική και σωματική μας ισορροπία όσο εμείς αγωνιζόμαστε πνευματικά.
Δεν απορρίπτει τα δικά μας αλλά στα απλά και ταπεινά μας έρχεται και βρίσκεται πλησίον μας, απλά και όμορφα μας κάνει την παρουσία του αισθητή στον άνθρωπο που πονάει και θλίβεται, πεινά και βρίσκεται σε δύσκολη φάση, εκείνον τον άνθρωπο διαλέγει να μας εμφανισθεί και εμείς να του παρέχουμε την βοήθεια μας και την ζεστασιά μας. Εκεί ξεχωρίζει ο χριστιανός στο καθημερινό άθλημα τούτου του βίου. Εκεί θα δείξει αν αγαπά τον ένα Κύριο ή δεν τον θέλει ουσιαστικά στη ζωή του ότι και να ισχυρίζεται δια των χειλέων του ο άνθρωπος.
«μία πίστις»: αυτή είναι η συνέχουσα δυνατότητα μας και ουσιαστικά είναι και ο συνδετικός μας κρίκος γύρω από την μία του Χριστού Εκκλησία. Η πίστη μας που μας κάνει να εμπιστευόμαστε τον Χριστό και την Εκκλησία του πάνω από όλους και από όλα τα ανθρώπινα γεγονότα και πράγματα του «νυν καιρού». Το τώρα του Θεού στη ζωή μας υπάρχει στην πίστη μας που είναι εκκλησιαστική υπόθεση. Εμείς στην εκκλησία κάνουμε αυτά που λέει ο χριστός μας πράξη. Τούτο το διάστημα νηστεύουμε. Τι σημαίνει νηστεία; Ότι δεν εμπιστεύομαι την δίαιτα μου στα ανθρώπινα μέτρα αλλά προσπαθώ να εκκλησιοποιώ την ζωή μου όλη. Μας ρωτάν τι είναι νηστεία να τρώω ένα αυγό τη μέρα ή δυο πιάτα απλού λαδερού φαγητού; Νηστεία είναι άσκηση εμπιστοσύνης και υπακοής στην Εκκλησία μας άρα νηστεία είναι τα δυο πιάτα λαδερό φαγητό και όχι το ένα αυγό. Έτσι κάνουμε την ζωή μας μιά φωνή συμφωνίας και υπακοής στον ευαγγελικό λόγο, που μας εισηγείται τρόπο ζωής με απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό και την Εκκλησία Του.
Αυτή η μία πίστη είναι η πίστη των Αποστόλων, η πίστη των Πατέρων, η πίστη των μαρτύρων, η πίστη των οσίων και όλων των αγίων του Θεού, είναι μια και η αυτή πίστη όπως εξεφράσθη σε όλες τις Συνόδου τις Οικουμενικές της μίας, αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού μας. Σε αυτή την πίστη με αγάπη, ταπείνωση, προσήλωση και υπακοή και εμείς συστοιχούμε και συνεχίζουμε να πορευόμαστε μέσα σε αυτή και μόνο με αυτήν.
«ἓν βάπτισμα» αυτή η πράξη μας στο να δεχθούμε το ένα εκκλησιαστικό βάπτισμα που μας γεμίζει με Πνεύμα άγιο και τις δωρεές του και δι’ αυτού αφηνόμαστε στην αγκαλιά της Εκκλησίας του Χριστού μας. Αυτό το βάπτισμα το δεχόμαστε στην κολυμβήθρα της Εκκλησίας μας είναι η εκκλησιαστική μας εισδοχή στο σώμα του Χριστού την αγία μας Εκκλησία.
Το βάπτισμα μας είναι η τριττή κατάδυση και ανάδυση μας στην εκκλησιαστική μήτρα που μας αναγεννά σαν παιδιά του Τριαδικού Θεού μας. Μας μυεί στην ταφή και την τριήμερη ανάσταση του χριστού μας. Μας αθανατίζει εν τω ονόματι Του και γινόμαστε αιώνιοι πολίτες της βασιλείας Του. δόξα τω Θεώ που ανήκουμε στον Χριστό μας με την πίστη μας την ορθόδοξη και το βάπτισμα μας μέσα στην Εκκλησία Του.
Μακάρι, αγαπητοί μου Χριστιανοί, να τιμούμε την πίστη μας και να έχουμε ενεργά τα χαρίσματα του βαπτίσματος μας και του τιμίου χρίσματος μας και να είναι η αγάπη και ο έρωτας μας στον Χριστό μόνιμος και αιώνιος για να έχουμε την ανάπαυση την αιώνια στην κατάπαυση του Θεού μαζί με τον ένα Κύριο μας. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιο Ιστολογίου
Οι απόψεις που εκφράζονται, απηχούν την προσωπική γνώμη του εκάστοτε γράφοντος.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλια που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ. Για τον λόγο αυτό ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση για να αποφευχθούν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς διότι οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια με ψευδώνυμο ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.