Υμνογραφικά Ερμηνευτικά (ξστ΄) Το Δ΄ Αναστάσιμο Εξαποστειλάριο! Του Θεολόγου & Πρωτοψάλτη Θεοδώρου Ρόκα!

Το Δ΄ Αναστάσιμο Εξαποστειλάριο

Θεοδώρου Ρόκα

Θεολόγου

Μ.Α. Ερμηνευτικής Θεολογίας

Μπορεί η ερχόμενη Κυριακή να είναι η Κυριακή μετά της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και να δεσπόζουν οι μεθέορτοι ύμνοι (Στιχηρά, Απόστιχα, Καθίσματα, Αίνοι κλπ. (εντούτοις όμως η σειρά των εωθινών εξαποστειλαρίων δεν καταλιμπάνεται αντίθετα ορίζει το Τυπικό να ψάλλονται στη θέση τους ως έχουν. Έτσι λοιπόν στη σειρά των εωθινών εξαποστειλαρίων σειρά έχει το τέταρτο κατά σειρά εξαποστειλάριο, το οποίο είναι το ακόλουθο:

"Ταῖς ἀρεταῖς ἀστράψαντες, ἴδωμεν ἐπιστάντες, ἐν ζωηφόρῳ μνήματι, 

ἄνδρας ἐν ἀστραπτούσαις, ἐσθήσεσι Μυροφόροις, κλινούσαις εἰς γῆν ὄψιν, 

τοῦ οὐρανοῦ δεσπόζοντος, ἔγερσιν διδαχθῶμεν, καὶ πρὸς ζωήν, 

ἐν μνημείῳ δράμωμεν σὺν τῷ Πέτρῳ, καὶ τὸ πραχθὲν θαυμάσαντες, 

μείνωμεν Χριστὸν βλέψαι".

Φυσικά, όπως και το αντίστοιχο εωθινό δοξαστικό έτσι και το ανωτέρω εωθινό εξαποστειλάριο έχει ως υπόβαθρο την ευαγγελική περικοπή που προέρχεται από το κατά Λουκά ευαγγέλιο, γνωστή ως "Τέταρτο εωθινό ευαγγέλιο" και είναι η εξής: "Τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων, ὄρθρου βαθέος ἦλθον ἐπὶ τὸ μνῆμα, φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα, καί τινες σὺν αὐταῖς. Εὗρον δὲ τὸν λίθον ἀποκεκυλισμένον ἀπὸ τοῦ μνημείου, καὶ εἰσελθοῦσαι οὐχ εὗρον τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ διαπορεῖσθαι αὐτὰς περὶ τούτου, καὶ Ἰδού, δύο ἄνδρες ἐπέστησαν αὐταῖς ἐν ἐσθήσεσιν ἀστραπτούσαις· ἐμφόβων δὲ γενομένων αὐτῶν καὶ κλινουσῶν τὰ πρόσωπον εἰς τὴν γῆν, εἶπον πρὸς αὐτάς· Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; οὐκ ἔστιν ᾧδε, ἀλλ' ἠγέρθη. Μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν, ἔτι ὢν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ, λέγων, ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδοθῆναι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν, καὶ σταυρωθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι. Καὶ ἐμνήσθησαν τῶν ῥημάτων αὐτοῦ, καὶ ὑποστρέψασαι ἀπὸ τοῦ μνημείου, ἀπήγγειλαν ταῦτα πάντα τοῖς ἕνδεκα καὶ πᾶσι τοῖς λοιποῖς. Ἦσαν δὲ ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία καὶ Ἰωάννα καὶ Μαρία Ἰακώβου, καὶ αἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖς, αἳ ἔλεγον πρὸς τοὺς ἀποστόλους ταῦτα. Καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος τὰ ῥήματα αὐτῶν, καὶ ἠπίστουν αὐταῖς, ὁ δὲ Πέτρος ἀναστὰς ἔδραμεν ἐπὶ τὸ μνημεῖον, καὶ παρακύψας βλέπει τὰ ὀθόνια κείμενα μόνα, καὶ ἀπῆλθε, πρὸς ἑαυτόν θαυμάζων τὸ γεγονός" (Λκ. 24,1-12).

Αυτό που μας κάνει εντύπωση στο ανωτέρω εωθινό εξαποστειλάριο είναι η στάση του κορυφαίου των μαθητών του Χριστού, δηλ. του Αποστόλου Πέτρου, ο οποίος δεν μπορούσε να πιστέψει στα λεγόμενα των Μυροφόρων, στο οτι δηλ. ανέστη ο Διδάσκαλός του. Έτσι λοιπόν έσπευσε πρώτος και καλύτερος (έχοντας μαζί του και τον ευαγγελιστή Ιωάννη, "τὸν μαθητή ὄν ἡγάπα ὁ Κύριος") στο χώρο όπου βρισκόταν ο Πανάγος Τάφος του Κυρίου για να βεβαιωθεί περί των λεγομένων των γυναικών. Φτάνοντας λοιπόν στον Πανάγιο Τάφο, αντίκρυσε το κενό πλέον μνήμα του Κυρίου και τα εντάφια σπάργανα να βρίσκονται πεσμένα στη γη. Ο δε Κύριός του είχε αναστηθεί από τον κόσμο των νεκρών και βρισκόταν στον κόσμο των ζωντανών και ετοιμαζόταν παράλληλα για την ένδοξή του ανάληψη.

Έτσι λοιπόν και ο ιερός υμνωδός στεκόμενος στο θαυμάσιο αυτό γεγονός προτρέπει τον κάθε πιστό να τηρήσει και αυτός με τη σειρά του τη στάση που κράτησε ο απόστολος Πέτρος, δηλ. να δει ιδίοις όμμασι και να θαυμάσει το μεγαλείο της Αναστάσεως του Κυρίου, αποδεχόμενος φυσικά τη χάρη και το φως της Αναστάσεως.