Υπαπαντή: Η συνάντηση του Θεού και του δικαίου ανθρώπου

Υπαπαντή: Η συνάντηση του Θεού και του δικαίου ανθρώπου

Θεοδώρου Ρόκα

Θεολόγου 

MΑ Ερμηνευτικής Θεολογίας

Φεβρουάριος. Ο δεύτερος κατά σειρά μήνας του πολιτικού έτους, μήνας ο οποίος ξεκινά και αυτός με τη σειρά του, όπως και ο Ιανουάριος, με μια μεγάλη Δεσποτική εορτή, με την εορτή της Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού. Ο όρος "Υπαπαντή" σημαίνει "υπάντηση" δηλ. "συνάντηση" και προέρχεται από το ρήμα "ἀπαντᾶν" που σημαίνει "έρχομαι σε συνάντηση".

Σε συνάντηση με το Θεό και Δημιουργό του ήρθε ο ευσεβής και δίκαιος Συμεών, ο ιερέας του Ναού των Ιεροσολύμων που δέχτηκε στα χέρια του το θείο βρέφος όταν η Παναγία με τον Ιωσήφ τον μνήστορα μετέβησαν στο Ναό για να εκπληρώσουν το καθήκον τους, δηλ την προσφορά του πρωτοτόκου αρσενικού βρέφους προς το Θεό, όπως όριζε ο Νόμος του Θεού ("πᾶν πρωτότοκον πρωτογενὲς διανοῖγον πᾶσαν μήτραν ἐν τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους· ἐμοί ἐστιν" Εξ. 13,2). Τότε ο Συμεών μόλις δέχτηκε στην αγκαλιά του το θείο βρέφος αναφώνησε: "νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ" (Λκ. 29-32).

Ο Συμεών, ο ευσεβής και δίκαιος αυτός άνθρωπος, ήταν ένας άνθρωπος πιστός στο Θεό, που διακρινόταν ανάμεσα στον ισραηλιτικό λαό για την ακλόνητη πίστη του και προσδοκούσε με αγωνία και λαχτάρα την έλευση του Μεσσία, την οποία αναζητούσε στο πρόσωπο του κάθε πιστού που προσερχόταν στο Ναό, μήπως και αντικρύσει εκείνον που θα ερχόταν ως "παράκλησις τοῦ Ἰσραήλ" (Λκ. 2,25). Φωτισμένος δε από το Άγιο Πνεύμα αξιώθηκε, προτού πεθάνει, να εκπληρωθεί η προσδοκία του στο θεανδρικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού (Λκ. 2,26).

Ο ευσεβής δίκαιος Συμεών προβάλλεται από την Εκκλησία ως εκείνος ο άνθρωπος που αποδέχεται την ιστορικότητα του Ιησού Χριστού και επομένως τη θεότητά Του. Αποδέχεται δηλ. το αποκαλυπτικό γεγονός της σάρκωσης του Υιού και Λόγου του Θεού, την αποκαλυπτική από μέρους του Θεού φανέρωση Του για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Ο γέρος Συμεών με τη στάση του έναντι του θείου βρέφους δηλ. έναντι του Θεού καθώς και έναντι κάθε προσερχομένου στο Ναό ανθρώπου σηματοδοτεί την ορθή κατεύθυνση, κατανόηση και θέα των πραγμάτων της πίστεως που οφείλει να τρέφει κάθε ευσεβής άνθρωπος έναντι του Θεού, διότι η αληθινή πίστη και ευσέβεια προέρχεται αποκλειστικά από την ψυχή και την καρδιά του ανθρώπου. Η δε στάση του έναντι των ανθρώπων σηματοδοτεί την αποδοχή του πλησίον, του συνανθρώπου, ως προσώπου, ως έμψυχης εικόνας Θεού, ως το μέσο εκείνο που θα χρησιμοποιούσε ο θεός για να φανερωθεί στο Συμεών, προτυπώνοντας έτσι την ανιδιοτελή στάση που οφείλει να διατηρεί έναντι του πλησίον του, σύμφωνα με τους ευαγγελικούς λόγους του Κυρίου: "ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με" (Ματθ. 25,35-36)∙ "ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε" (Ματθ. 25,40).

Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι η συνάντηση του ανθρώπου με το θεό και Δημιουργό του δεν λαμβάνει χώρα μόνο όταν ανοίγεται και αποκαλύπτεται ο Θεός προς τον άνθρωπο, όπως συνέβη τη στιγμή που ο δίκαιος Συμεών αντίκρισε και δέχτηκε στην αγκαλιά του τον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού. Όμως η συνάντηση αυτή μπορεί να λάβει χώρα οποιαδήποτε στιγμή διότι ο άνθρωπος συναντά το Θεό όταν ανοίγεται προς το συνάνθρωπό του και αντικρίζει στο πρόσωπό του πλησίον του τον ίδιο το Θεό που του ζητά την άμεση επέμβασή του.