Υμνογραφικά - Ερμηνευτικά (ιδ΄) Το Δογματικό Θεοτοκίο του Εσπερινού του Σαββάτου του Πλ. α' ήχου (β' μέρος)

Το Θεοτοκίο του Εσπερινού του Σαββάτου του πλ. α' ήχου 

(β' μέρος)

Θεοδώρου Ρόκα 

Θεολόγου 

MΑ Ερμηνευτικής Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α.

"Ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ τῆς ἀπειρογάμου Νύμφης εἰκὼν διεγράφη ποτέ. 

Ἐκεῖ Μωϋσῆς διαιρέτης τοῦ ὕδατος, ἐνθάδε Γαβριὴλ ὑπηρέτης τοῦ θαύματος, τότε τὸν βυθόν ἐπέζευσεν ἀβρόχως, Ἰσραήλ, νῦν δὲ τὸν Χριστὸν ἐγέννησεν ἀσπόρως ἡ Παρθένος, ἡ θάλασσα μετὰ τὴν πάροδον τοῦ Ἰσραήλ, ἔμεινεν ἄβατος, ἡ ἄμεμπτος μετὰ τὴν κύησιν τοῦ Ἐμμανουήλ, ἔμεινεν ἄφθορος, 

ὁ ὢν καὶ προών, καὶ φανεὶς ὡς ἄνθρωπος, Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς".

Στο ανωτέρω Θεοτοκίο του πλ. α' ήχου γίνεται αναφορά για το πρόσωπο του Μωυσή, του μεγαλύτερου προφήτη ολόκληρης της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος ήταν ο μόνος που κατόρθωσε να δει το Θεό πρόσωπο με πρόσωπο και να συνδιαλεχθεί μαζί του όπως συνδιαλέγεται κάποιον με έναν στενό του φίλο. Ο Μωυσής είναι η μεγαλύτερη θρησκευτική αλλά και πολιτική φυσιογνωμία ολόκληρης της Παλαιάς Διαθήκης, ο ελευθερωτής του ισραηλιτικού έθνους από τα δεσμά της δουλείας των Αιγυπτίων και εκείνος που έδωσε στην ισραηλιτική θρησκεία την τελική της μορφή.

Για το Μωυσή το βιβλίο του Δευτερονομίου αναφέρει: "οὐκ ἀνέστη ἔτι προφήτης ἐν ᾿Ισραὴλ ὡς Μωυσῆς, ὃν ἔγνω Κύριος αὐτὸν πρόσωπον κατὰ πρόσωπον" (Δευτ. 34,10) τονίζοντας έτσι αφενός την ιδιαίτερη σχέση που είχε ο Μωυσής με το Θεό αφετέρου εξαίρει την υπεροχή του έναντι των άλλων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης εξηγώντας μάλιστα το λόγο που υπερέχει ο Μωυσής: "ἐν πᾶσι τοῖς σημείοις καὶ τέρασιν, ὃν ἀπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ποιῆσαι αὐτὰ ἐν γῇ Αἰγύπτῳ Φαραὼ καὶ τοῖς θεράπουσιν αὐτοῦ καὶ πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ, τὰ θαυμάσια τὰ μεγάλα καὶ τὴν χεῖρα τὴν κραταιάν, ἃ ἐποίησε Μωυσῆς ἔναντι παντὸς ᾿Ισραήλ" (Δευτ. 34,11-12).

Το αξίωμα του Μωυσέως είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία του ισραηλιτικού λαού, διότι ο Μωυσής ο "θεράπων τοῦ Θεοῦ" εστάλη από το Θεό για να ελευθερώσει το λαό του από τα δεσμά της δουλείας των Αιγυπτίων και να τον οδηγήσει στον τόπο της ελευθερίας όπου και παρέλαβε το νόμο του Θεού στο όρος Σινά.

Τον προφήτη αυτόν, δηλ. τον Μωυσή θα μνημονεύσει στο προφητικό του κήρυγμα μετά από χρόνια ο προφήτης Ωσηέ όταν θα θέλει να υπενθυμίσει στο λαό ότι μέσω ενός προφήτου δηλ. του Μωυσέως ελευθερώθηκε από τα δεσμά της δουλείας, λέγοντας στο λαό: "ἐν προφήτῃ ἀνήγαγε Κύριος τὸν ᾿Ισραὴλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου, καὶ ἐν προφήτῃ διεφυλάχθη" (Ωσ. 12,14).

Ο Μωυσής ήταν ο μοναδικός προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης που γνώρισε το Θεό "πρόσωπο με πρόσωπο" και συνδιαλέχθηκε με το Θεό "ἐνώπιος ἐνωπίῳ" (Δευτ. 34,10∙ Δευτ. 5,4-5∙ Εξ. 33,1). Τα χωρία αυτά αποσκοπούν να καταδείξουν την υπεροχή και μοναδικότητα του προσώπου του Μωυσέως διότι σε ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη είναι ο μοναδικός προφήτης που δέχτηκε τη χάρη και την τιμή να συνδιαλεχθεί με το Θεό πρόσωπο με πρόσωπο. Την ιδιαίτερη και υψηλή αυτή θέση δεν την έλαβε κανένας άλλος όσο ο Μωυσής.