Υμνογραφικά - Ερμηνευτικά (ξα΄) Το Ι' Εωθινό Δοξαστικό

Το Ι΄ Εωθινό Δοξαστικό

Θεοδώρου Ρόκα

Θεολόγου
Μ.Α. Ερμηνευτικής Θεολογίας

Κατά την ερχόμενη Κυριακή σειρά έχει να ψαλλεί το Ι' εωθινό δοξαστικό, το οποίο είναι το ακόλουθο: 

"Μετὰ τὴν εἰς ᾍδου κάθοδον, καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, ἀθυμοῦντες ὡς εἰκός, ἐπὶ τῷ χωρισμῷ σου Χριστὲ οἱ Μαθηταί, πρὸς ἐργασίαν ἐτράπησαν· καὶ πάλιν πλοῖα καὶ δίκτυα, καὶ ἄγρα οὐδαμοῦ. Ἀλλὰ σὺ Σῶτερ ἐμφανισθείς, ὡς δεσπότης πάντων, δεξιοῖς τὰ δίκτυα κελεύεις βαλεῖν· καὶ ἦν ὁ λόγος ἔργον εὐθύς, καὶ πλῆθος τῶν ἰχθύων πολύ, καὶ δεῖπνον ξένον ἕτοιμον ἐν γῇ· οὗ μετασχόντων τότε σου τῶν Μαθητῶν, καὶ ἡμᾶς νῦν νοητῶς καταξίωσον, ἐντρυφῆσαι φιλάνθρωπε Κύριε". 

Το δοξαστικό αυτό αποτελεί συνέχεια και επανάληψη όσων αναφέρονται στην ευαγγελική περικοπή που προέρχεται από το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, γνωστή ως "Ι' Εωθινό" (Ιωαν. 21,1-14). Μέσα από το δοξαστικό μπορούμε να απομονώσουμε την ακόλουθη φράση: "καὶ δεῖπνον ξένον ἕτοιμον ἐν γῇ· οὗ μετασχόντων τότε σου τῶν Μαθητῶν", η οποία έχει ως υπόβαθρο την ακόλουθη φράση από το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο: "ὡς οὖν ἀπέβησαν εἰς τὴν γῆν, βλέπουσιν ἀνθρακιὰν κειμένην καὶ ὀψάριον ἐπικείμενον καὶ ἄρτον" (Ιωαν. 21,9). 

Η προαναφερθείσα ευαγγελική περικοπή αναφέρει πως αφού ο Αναστάς Ιησούς πρόσταξε τους μαθητές του να ρίξουν τα δίχτυα στα δεξιά του πλοίου προκειμένου να αλιεύσουν πλήθος ιχθύων, Εκείνος ήταν ήδη στην ακτή, είχε ανάψει φωτιά και είχε ψήσει ψάρι για να προτρέψει τους μαθητές του να φάνε όταν εκείνοι θα έβγαιναν στη στερια. Οι μαθητές του Κυρίου βγήκαν στη στεριά αλλά δεν τόλμησαν να αγγίξουν τον Κύριό τους διότι φοβήθηκαν. 

Φυσικά όλο αυτό δεν αποσκοπεί να καταδείξει πως ο Αναστάς Χριστός είχε ανάγκη από φαγητό ή ζητούσε να δειπνήσει με τους μαθητές του αντίθετα ήθελε να τους αποδείξει για ακόμα μια φορά πως η Ανάστασή Του ήταν και είναι ένα γεγονός αληθινό, ζωντανό και υπαρκτό και όχι κάποια φαντασία όπως θα υπέθεταν οι Ιουδαίοι της εποχής του Χριστού. Οι μαθητές του Κυρίου δεν έβλεπαν μπροστά τους κάποιο φάντασμα, αλλά τον ίδιο τον Κύριό τους αναστημένο πλέον. Δεν έβλεπαν κάποιο φάντασμα διότι πολύ απλά τα φαντάσματα ούτε συντρώγουν, ούτε συνδιαλέγονται με ζωντανούς ανθρώπους. Ο θάνατος, η φθορά και οι υλικές ανάγκες δεν μπορούσαν να ασκήσουν καμία επιρροή πάνω του. 

Έτσι λοιπόν οι Μαθητές του Κυρίου βλέποντας οτι συναναστρέφονταν με τον ίδιο το Διδάσκαλό τους αναστημένο πλέον αφενός φοβήθηκαν αφετέρου χάρηκαν και γέμισαν από χαρά και ευλογία. Αυτή τη χαρά και την ευλογία ζητεί ο ιερός υμνογράφος να λάβουν και τα πιστά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού: "καὶ ἡμᾶς νῦν νοητῶς καταξίωσον, ἐντρυφῆσαι φιλάνθρωπε Κύριε".