Κυριακάτικοι στοχασμοί! Κυριακή Η΄ Ματθαίου! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. π. Ιερόθεο Λουμουσιώτη!

Κυριακή Η΄ Ματθαίου

Πανοσ. Αρχιμανδρίτου
π. Ιερόθεου Λουμουσιώτη

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

“τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ, ἡγιασμένοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, κλητοῖς ἁγίοις, σὺν πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν παντὶ τόπῳ αὐτῶν τε καὶ ἡμῶν·” (A’ Koρινθ. α, 2)

Κάθε εκκλησιαστική κοινότητα, αδελφοί μου, είναι καθολική – ολοκληρη Εκκλησία ως τέτοια υπάρχει στο ιστορικό παρών. Ως τέτοια δραστηριοποιείται και ως τέτοια πνευματική κοινότητα υπάρχει αναμεσα μας! Έτσι κάθε ενορία, υπάγεται σήμερα στην μητροπολή της και εκείνη στην ιερά Σύνοδο και αυτή στην Πανορθόδοξη Σύνοδο.

Εδώ ο απόστολος Παύλος απευθύνεται σε μιά εκκλησία νεόφυτη και μια εκκλησία που θέλει στήριξη από το δικό του αποστολικό χάρισμα και κηρύττει τον Ιησού Χριστό όπως τον είχε παραλάβει από την Εκκλησία από τους προ Αυτού Αποστόλους και όπως του είχε αποκαλυφθεί και του Ιδίου απευθείας.

Σε ποίους τώρα απευθύνεται; Σε εκείνους τους ανθρώπους που έχουν αγιασθεί στο όνομα του Χριστού, έχουν ως κέντρο της υπάρξεως τους τον Κύριο μας.

Επίσης αυτοί είναι «κλητοί άγιοι», δηλαδή έχουν κληθεί στην αγιότητα. Απόλυτος φορέας αυτής της αγιότητος είναι ο Θεός μας. Άρα και εμείς ως εικόνες Χριστού μετέχουμε στην αγιότητα Του με αγώνες και θυσίες πνευματικές, μετέχουμε στο έλεος του Θεού, ελεώντας κάθε άνθρωπο όχι τόσο με υλικά αγαθά αλλά περισσότερο με την ωφέλιμη και ειρηνική παρουσία μας ανάμεσα στους συνανθρώπους μας. 

Αλλά όχι μόνο σε αυτούς απευθύνεται ο μέγας Παύλος αλλά και σε όλους όσους επικαλούνται το όνομα του Χριστού. Στον καθένα που αναγνωρίζει ως Κύριο και Δεσπότη στη ζωή του τον Ιησού Χριστό. Στον οποιοδήποτε καλοπροαίρετο ακούσει τον λόγο του Θεού ως ευαγγελικό κήρυγμα και τον ακολουθήσει, όποιος ακολουθεί το κήρυγμα της αγιας Εκκλησίας, ακολουθεί τον ίδιο τον Χριστό. Αυτό φανερώνει η κάθε εκκλησιαστική κοινότητα την στοίχιση της στο λόγο του Θεού, την καθημερινή αγωνιστική της προσπάθεια και παρουσία να επαναπαύει τον Κύριο με την ουσιαστική της μετοχή και παρουσία σε μια κοινωνία χειμαζόμενη και καταταλαιπωρούμενη. Μια κοινωνία που δεν είναι κοινωνία αλλά είναι συλλογή ατομικοτήτων ενώ στην εκκλησιαστική ζωή έχουμε πορεία προσώπων με συλλογική πορεία και συνείδηση. 

Κανείς δεν είναι μόνος του Εκκλησία, αλλά « «ὅπου εἰσί δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» ( Ματθ 18, 20), μας διαβεβαιώνει ο Κύριος. Αλλά αυτό για να υπάρξει ως προϋπόθεση και συντυχία συγκεκριμένη πρέπει η πίστη μας να είναι του Χριστού και της Καθολικής και Αποστολικής, Μίας και Αγίας μας Εκκλησίας. Να μην είναι δικές μας θεωρίες και σκέψεις πάνω στα ιερά ευαγγελικά και αποστολικά κείμενα αλλά να είναι Εκείνο που ο Χριστός μας μεσω των Προφητών, Αποστόλων, Κυρήκων και Ευαγγελιστών μας εκήρυξε διαμέσου των αιώνων.

Να έχουμε το κριτήριο της καθολικής και αποστολικής Πίστεως ανόθευτο για να είναι η πίστη μας πίστη ανθρώπων κεκλιμένων στην αγιότητα. Τότε θα είμαστε αληθείς χριστιανοί και θα τηρούμε με αγάπη τον λόγο του Θεού καλλιεργώντας την προσωπική μας πνευματική ζωή στην μυστηριακή ζωή της ενοριακής κοινότητος στην οποία ανήκουμε ψυχή τε και σώματι, χωρίς διάθεση «θρησκευτικού τουρισμού»(το να πηγαίνουμε κάθε φορά σε άλλο ναό να εκκλησιαζόμαστε, θίγω εδώ) αλλά με γνήσια διάθεση «πραγματικού εκκλησιασμού»(με έντονη ενοριακή συνείδηση) του εαυτού μας. Γένοιτο.