Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
“οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.” (Mατθ. η, 31)
Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή συναντούμε τους δαιμονισμένους της περιοχής των Γεργεσηνών, αγαπητοί μου χριστιανοί, να βγαίνουν από τα μνήματα που εξώκοσμα και απόκοσμα κατοικούν και να πορεύονται προς τον κόσμο και εκεί να συναντούν τον Ιησού μας και η συνάντηση τους να είναι συνάντηση που καθορίζει την πορεία και τον τρόπο με τον οποίον θα υπάρχουν εις το μέλλον τους οι δύο άνθρωποι που τόσο πολύ είχαν υποφέρει στη ζωή τους.
Το δαιμόνια και υποταγή τους σε αυτό ή σε αυτά τα πολλά δαιμόνια ήταν γεγονός που τους έκανε πολύ αδύναμους ενώπιον του δαίμονος από την στιγμή που του παραχώρησαν εξουσία επάνω τους. Eμείς μόνoι μας δίνουμε εξουσία στον δαίμονα ή στους δαίμονες να μας κάνουν υποχείρια τους. Aπό εμάς εξαρτάται το αν θα υποδουλωθούμε στον Κύριο μας και άρα θα είμαστε ελεύθεροι από κάθε κακό και δαιμονικό στη ζωή μας ή θα υποδουλωθούμε στον δαίμονα που φαντάζει απελευθέρωση και απόλυτη εξουσία επί του εαυτού μας και τελικά θα είμαστε δεμένοι σιδηροδέσμιοι στην εξουσία του δαίμονος και εκείνος θα μας έχει δούλους των παθών και αδυναμιών μας και στην τελική υποχείρια του ίδιου του κακού και δαιμονικού εαυτού.
Δεν είναι ορθό να έχουμε εμείς την απαίτηση να είμαστε ελεύθεροι όταν είμαστε υποδουλωμένοι στα πάθη και τις επερχόμενες από αυτά πνευματικές αδυναμίες. Οι δαιμονισμένοι ήσαν σκλάβοι του σατανά και είχαν πολύ πονέσει αφού καμμία κοινωνική διάσταση και κανένα κοινωνικό μέτρο δεν μπορούσε να τους βρει «εν τάξει» για να τους εντάξει στον τότε κοινωνικό ίστο και περίγυρο. Τώρα τα πράγμα άλλαξαν προς το χειρότεροι πλέον είμεθα πολλοί εξ ημών αυτών δέσμιοι των δαιμόνων χωρίς να είμεθα απευθείας δαιμονισμένοι αλλά εμμέσως αφού αφήνουμε περιθώρια στους δαίμονες να στιγματίσουν την ζωή μας και να καθορίσουν την εν γένει πορεία μας. Μην ζητούμε την ευθύνη από τον Κύριο αν συνάψουμε εμείς δεσμούς με «επίγεια, ψυχικά και δαιμονιώδη» (Επιστολή Ιακώβου δ, 15) τα σοφίσματα των ανθρώπων και των δαιμόνων έναντι της σοφίας του Θεού όπως λέγει και ο Απόστολος Ιάκωβος.
Διότι το κακό μπορεί να σε κάνει σοφιστή αλλά όχι σοφό, να σε κάνει υποκριτή αλλά όχι ευθύ και ντόμπρο άνθρωπο, να σε κάνει αρνητικά διακείμενο προς πάντες ενώ μπορεί να τους δείχνεις ότι είσαι κοντά τους. Καθότι δεν μας καθορίζει αυτό που δείχνουμε προς τα έξω και φαίνεται αλλά αυτό που στην πραγματικότητα υπάρχει μέσα μας και καθορίζει το εσώτατο είναι μας.
Οι δαιμονισμένοι ήσαν τελικά δούλοι των δαιμόνων αλλά οι δαίμονες δεν είχαν εξουσία καμμία πάνω τους αν οι άνθρωποι με την βδελυρότητα του βίου τους δεν καλούσαν τους δαίμονες να συνεορτάσουν την απώλεια της ψυχής τους ενώπιον του Θεού. Δυστυχώς ο Θεός είναι παρατηρητής σε αυτό το γλέντι της αμαρτίας διότι δεν θέλει να εκβιάζει την ελεύθερη βούληση και διάθεση μας αλλά τελικά είναι ο πλέον θλιμμένος θα λέγαμε απλά για την κατάντια μας και τον εκτροχιασμό μας από τις ράγες του τραίνου που επιβαίνει επ’ αυτού το αγαθό και η έμπρακτη αγαθοσύνη στη ζωή μας.
Εδώ δε εκτός της παρεκτροπής των δαιμονισμένων από τα ειωθότα και προβλεπόμενα που διατάρασσαν την κοινή ησυχία και καθημερινή ζωή υπήρχε και μία παράβαση του μωσαϊκού νόμου που περνούσε στα ψιλά γράμματα λόγω της εμπορικής συναλλαγής των υγειών και μη δαιμονισμένων απευθείας κατοίκων της πόλεως αλλά εμμέσως δαιμονισμένων αφού είχαν δια της παραβάσεως της διατάξεως περί ακαθάρτων ζώων παραβεί το θέλημα του Θεού που τους είχε εκφράσει στην Παλαιά Διαθήκη. Απαγορευόταν να τρώνε χοιρινό κρέας και κατ’ επέκταση να ασχολούνται με το εμπόριο των χοιρινών κρεάτων.
Για αυτό και τα δαιμόνια ζητούν την άδεια να μπουν στα χοιρινά ζώα και να οδηγηθούν τελικά κατά τον κρημνόν στην απώλεια. Αλλά και αυτό δεν μπορούν να το αποφασίσουν μόνοι τους οι δαίμονες αλλά ζητούν την άδεια του Ιησού. Αυτό μας δείχνει την εξουσία επι των πάντων που έχει ο Θεός και Δημιουργός του παντός και επίσης το ότι τίποτα δεν είναι από μόνο του κακό και απόβλητο αλλά το πώς το χρησιμοποιούμε και το πώς πορευόμαστε με αυτό το πράγμα μπορεί να μας οδηγήσει στην καταστροφή ή στη σωτηρία μας. Έτσι και οι άνθρωποι σώθηκαν εκ των δαιμόνων και της επιρείας τους και οι βόσκοντες τα παράνομα ζώα έλαβαν ένα γερό μάθημα να μην βάζουν το κέρδος πάνω από τον νόμου του Θεού.
Αν και τελικά για τους ανθρώπους του τότε της πόλεως των Γεργεσηνών πήγε το μάθημα χαμένο αλλά έμεινε το μάθημα ζωής ηχηρό και ισχυρό για όλους εμάς που ακούμε και μελετούμε την εν λόγω διήγηση του ευαγγελικού λόγου. Μας μαθαίνει, αγαπητοί αδελφοί μου, ότι λόγος του Θςού και η ερμηνεία του Νόμου του Θεού υπάρχει για να χρωματίζει τις σχέσεις μας με τον Θεό και τον συνάνθρωπο και να μας κάνει ανθρώπους ανεκτότερους ενώπιον Κυρίου. Να μάθουμε να κοιτούμε τον δρόμο της σωτηρίας μας που περνά δια της οδού του Ιησού Χριστού και μας αναμορφώνει εν Πνεύματι Αγίω για να μας κάνει ισχυρούς και πνευματικά άρτιους για να είμαστε ενώπιον των ανθρώπων παράδειγμα όχι προς αποφυγή αλλά προς μίμηση. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιο Ιστολογίου
Οι απόψεις που εκφράζονται, απηχούν την προσωπική γνώμη του εκάστοτε γράφοντος.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλια που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ. Για τον λόγο αυτό ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση για να αποφευχθούν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς διότι οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια με ψευδώνυμο ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.