Πανοσ. Αρχιμ.
Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας
Του Σπορέως είναι η σημερινή Κυριακή, αδελφοί μου χριστιανοί, διότι διαβάζουμε την περικοπή που αναφέρεται στην σπορά την πνευματική και τις τέσσερις κατηγορίες χριστιανών που ακούν τον λόγον του Θεού και ζουν κατά πως καρπίζει αυτός μέσα τους. Σήμερα όμως και όλο το επερχόμενο έτος χάριτι Θεού, θα αναφερθούμε και θα αναλύουμε σε όλο το εκκλησιαστικό έτος τις αποστολικές περικοπές που είναι δύσκολα συνήθως κείμενα και χρήζουν ερμηνείας πνευματικής και διαφωτίσεως του περιεχομένου τους για όλους εμάς.
Αυτή η Κυριακή εκτός από του Σπορέως είναι και Κυριακή των Αγίων Πατέρων (Τίτ. γ’, 8-15). Η περικοπή αναφέρεται στον απόστολο Τίτο και τι συμβουλές του απευθύνει ο γέροντας του θα λέγαμε με σημερινούς όρους ο άγιος Παύλος. Το πώς και γιατί να αποκόπτει τους αιρετικούς από την εκκλησιαστική σύναξη! Διότι η αίρεση είναι μολυσματική πνευματική ασθένεια.
Πως αποκόπτεται ο αιρετικός; Τον αποκόπτει η ιερά Σύνοδος και ο Επίσκοπος από την Εκκλησιαστική Σύναξη! Αφορίζεται, δηλαδή ξεχωρίζεται ο αιρετικός για να μην μένει μέσα στην σύναξη των πιστών και επηρεάζει και τους αδελφούς του με τις αιρετικές θέσεις και απόψεις του.
Γιατί αποκόπτεται ο αιρετικός; Είναι απλό, όταν κάποιος αδελφός μας ασθενεί και η ασθένεια είναι μολυσματική όπως ήταν κάποτε η πανώλη, κινδυνεύει αν έρθει σε επαφή με τον άρρωστο άνθρωπο και όχι απλά κινδυνεύει αλλά αν γίνει και αυτός φορέας της ασθενείας θα μεταφέρει και αυτός τον μολυσμό της σε όποιον τον εγγίσει. Έτσι και με την αίρεση, που είναι μια πνευματική ασθένεια και κάνει τον άνθρωπο να γίνεται κακή και μολυσματική επιρροή για τον συνάνθρωπο του και να κινδυνεύει η καθαρότης και γνησιότης της πίστεως εκείνου που δεν προσέχει και συναναστρέφεται με αιρετικούς. Για αυτό και η Εκκλησία μας και αποκόπτει τους αιρετικούς και μας απαγορεύει να συμπροσευχόμεθα μαζί τους στους λαϊκούς δε υφίσταται η πνευματική ποινή του αφορισμού είτε προς στιγμήν είτε μόνιμα, εξαρτάται από την μετάνοια τους και στους κληρικούς όλων των βαθμών επιβάλλει την καθαίρεση εκ του ιερατικού τους λειτουργήματος διότι αν δεν έχουν σωστά τοποθετημένη πίστη τότε και το κήρυγμα τους είναι επικίνδυνο και επίφοβο αλλά και τα μυστήρια τους είναι επισφαλή και μάταια αφού δεν έχουν την σύνδεση τους με τον Χριστόν όπως κηρύσσεται από τις άγιες Επτά Οικουμενικές Συνόδους και όσες έγιναν μετά από αυτές και είχαν την ίδια έκφραση της κοινής και αμωμήτου Ορθοδόξου Πίστεως που δεν είναι απλά γράμμα αλλά τυγχάνει και ουσιαστικό πνεύμα και τρόπος πνευματικής και εν γένει ζωής.
Αλλά για να δούμε στην πράξη πως το βιώνει το θέμα η εκκλησιαστική συνείδηση και παράδοση ας αναφερθούμε στον βίο του οσίου Αγάθωνος του ασκητού που εορτάζει καθ’ έκαστον έτος την 8ην Ιανουαρίου. Ο Όσιος Αγαθών αναφέρεται στο «Γεροντικό», ότι ήταν ένας ασκητής με μεγάλη διάκριση και θέλοντας να τον δοκιμάσουν τον επεσκέφθησαν και του έθεσαν μερικές ερωτήσεις για να δουν αν όντως ήταν πράος και ησύχιος. ««Σύ είσαι ο Αγαθών; άκούομεν ότι είσαι πόρνος και υπερήφανος». Ο δε Οσιος είπε: «Ναι, ούτως έχει ή αλήθεια». Πάλιν είπον «Σύ είσαι ο Αγαθών, ο φλύαρος και κατάλαλος;». Ο όσιος απεκρίθη: «Ναί, εγώ είμαι», Οι δε πάλιν είπον «Σύ είσαι ο Αγαθών ο αιρετικός;» Ο όσιος άπεκρίθη: «Δεν είμαι αιρετικός». Εκείνοι δε παρεκάλεσαν αυτόν λέγοντες· «Διατί τάς μεν αλλάς ύβρεις εδέχθης, ταύτην όμως δεν έβάστασας;» Άπεκρίθη ο γέρων «Έκείνας μεν έδέχθην, διότι είναι όφελος εις την ψυχήν μου, το δε αιρετικός είναι χωρισμός από του Θεού και δια τούτο δεν το έδέχθην». Οι δε άκούσαντες έθαύμασαν την διάκρισιν του και άπηλθον ώφεληθέντες.» (http://www.saint.gr/121/saint.aspx)
Η αντιμετώπιση της αιρέσεως ως χωρισμού από την Θεο-κοινωνία ανθρώπου με τον Θεό είναι πολύ σημαντικός λόγος για τον Αββά Αγάθωνα να αρνηθεί ότι είναι αιρετικός, καθότι και τα άλλα που του καταλόγιζαν δεν ήσαν πράξεις και σκέψεις που είχε ο Αββάς, αλλά τις εδέχετο ως κατηγορίες και λοιδορίες ενώ την αίρεση ως λοιμική και επικίνδυνη νόσο ο Άγιος την απέρριπτε αναφανδόν για την δική του ψυχή. Μπορεί να αναγνώριζε ότι ήταν αμαρτωλός αλλά δεν εδέχετο την ύβριν της αιρέσεως που θα έκανε κακό στην πνευματική του ζωη.
Όλοι μας, αδελφοί μου αγαπητοί, ναι σκύβουμε ενώπιον Θεού και ανθρώπων την κεφαλή μας και είμεθα ταπεινοί και πράοι αναγνωρίζοντες τα πάθη με τα οποία υποτασσόμεθα στον δαίμονα και τις ενέργειες του προσπαθώντας να μετανοήσουμε. Αλλά δεν είμαστε όμως και μακριά της Εκκλησίας μας, έχοντες άλλη πίστη από αυτή που εκείνη αναγνωρίζει στη σχέση Θεού και ανθρώπου, κόσμου και Εκκλησίας, ανθρώπου με τον συνάνθρωπο του. Όλα εμείς τα ακολουθούμε, όχι απλά όπως τα βρήκαμε που συνήθιζαν να λέγουν, οι παλαιότεροι, αλλά τα ακολουθούμε όπως τα έλεγαν οι Άγιοι Πατέρες μας, όχι` για την καθαρότητα ενός έθνους και μιάς τοπικής συνοχής λόγω παραδόσεως αλλά για να ζούμε την ένθερμη και ζώσα πίστη που μας τροφοδοτεί και μας εξοπλίζει ο Ιησούς Χριστός όλους εμάς! Μας κάνει ο Χριστός πάνοπλους με όπλα πνευματικά για να υπερασπιζόμαστε, ότι μας παρέδωσε Εκείνος δια των Αποστόλων, Προφητών και των Αγίων Του. Αυτό το άθλημα αυτής της πίστεως είναι άγιο να το παραδώσουμε καθάριο στους μετά από εμάς αδελφούς μας, για να μπορέσουν και αυτοί με τη σειρά τους, να το αφήσουν στους επομένους τους. Αυτή την ευθύνη έχουμε, αλλά και αυτή την αγάπη προς τους αιρετικούς δείχνουμε με συνέπεια και χωρίς μίσος αλλά και πολλή ορθόδοξη αποφασιστικότητα. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιο Ιστολογίου
Οι απόψεις που εκφράζονται, απηχούν την προσωπική γνώμη του εκάστοτε γράφοντος.
Γράψτε το σχόλιό σας και απλά περιμένετε λίγες ώρες μέχρι να το δείτε δημοσιευμένο.
Σχόλια που τηρούν στοιχειώδη κανόνες ευπρέπειας είναι αυτονόητο ότι αποτελούν αφορμή διαλόγου και ουδέποτε θα λογοκριθούν.
Δεν επιτρέπονται σχόλια που συκοφαντούν κάποιο πρόσωπο, που περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς κλπ. Για τον λόγο αυτό ενεργοποιήθηκε η προ-έγκριση για να αποφευχθούν κρούσματα προσβλητικής συμπεριφοράς διότι οφείλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του ιστολογίου μας.
Ανώνυμα σχόλια ή σχόλια με ψευδώνυμο ενδέχεται να διαγραφούν για την διαφύλαξη της ποιότητας. Τα σχόλια δεν είναι πεδίο στείρας αντιπαράθεσης αλλά προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου.