Υμνογραφικά - Ερμηνευτικά (νδ΄) Το Γ΄ Εωθινό Δοξαστικό!

Το Γ' Εωθινό Δοξαστικό

Θεοδώρου Ρόκα

Θεολόγου

Μ.Α. Ερμηνευτικής Θεολογίας

Δεύτερη κατά σειρά η ερχόμενη Κυριακή μετά τη λήξη του Πεντηκοσταρίου και συνεχίζοντας την ερμηνεία των εωθινών δοξαστικών παραθέτουμε μια σύντομη ερμηνεία στο Γ' εωθινό δοξαστικό, το οποίο ψάλλεται σε γ' ήχο και είναι το ακόλουθο:

"Τῆς Μαγδαληνῆς Μαρίας, τὴν τοῦ Σωτῆρος εὐαγγελιζομένης, ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν καὶ ἐμφάνειαν, διαπιστοῦντες οἱ Μαθηταί, ὠνειδίζοντο τὸ τῆς καρδίας σκληρόν· ἀλλὰ τοῖς σημείοις καθοπλισθέντες καὶ θαύμασι, πρὸς τὸ κήρυγμα ἀπεστέλλοντο· καὶ σὺ μὲν Κύριε, πρὸς τὸν ἀρχίφωτον ἀνελήφθης Πατέρα, οἱ δὲ ἐκήρυττον πανταχοῦ τὸν λόγον, τοῖς θαύμασι πιστούμενοι. Διὸ οἱ φωτισθέντες δι' αὐτῶν δοξάζομέν σου, τὴν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, φιλάνθρωπε Κύριε".

Το δοξαστικό αυτό αποτελεί την υμνογραφική συνέχεια της ευαγγελικής περικοπής που προέρχεται από το ευαγγέλιο του Μάρκου, περικοπή γνωστή ως Γ' εωθινό ευαγγέλιο: "Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς πρωῒ πρώτῃ Σαββάτου ἐφάνη πρῶτον Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ, ἀφ' ἧς ἐκβεβλήκει ἑπτὰ δαιμόνια. Ἐκείνη πορευθεῖσα ἀπήγγειλε τοῖς μετ' αὐτοῦ γενομένοις, πενθοῦσι καὶ κλαίουσι. Κᾀκεῖνοι ἀκούσαντες ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπ' αὐτῆς ἠπίστησαν. Μετὰ δὲ ταῦτα δυσὶν ἐξ αὐτῶν περιπατοῦσιν ἐφανερώθη ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ, πορευομένοις, εἰς ἀγρόν. Κᾀκεῖνοι ἀπελθόντες ἀπήγγειλαν τοῖς λοιποῖς, οὐδὲ ἐκείνοις ἐπίστευσαν. Ὕστερον, ἀνακειμένοις αὐτοῖς τοῖς ἕνδεκα ἐφανερώθη, καὶ ὠνείδισε τήν ἀπιστίαν αὐτῶν καὶ σκληροκαρδίαν, ὅτι τοῖς θεασαμένοις αὐτὸν ἐγηγερμένον, οὐκ ἐπίστευσαν. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα, κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθείς, σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας, κατακριθήσεται. Σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει. Ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι, γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς, ὄφεις ἀροῦσι, κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει, ἐπὶ ἀῤῥώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι, καὶ καλῶς ἕξουσιν. Ὁ μὲν οὖν Κύριος, μετὰ τὸ λαλῆσαι αὐτοῖς, ἀνελήφθη εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνοι δὲ ἐξελθόντες, ἐκήρυξαν πανταχοῦ, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, καὶ τὸν λόγον βεβαιοῦντος, διὰ τῶν ἐπακολουθούντων σημείων" (Μαρκ. 16,9-20).

Το περιεχόμενο των ανωτέρω είναι σαφές και συγκεκριμένο. Αναφέρεται αφενός στην εμφάνιση του αναστάντος Χριστού προς τη Μαρία τη Μαγδαληνή και στη δυσπιστία των μαθητών του Κυρίου προς τα λεγόμενα της Μαρίας ("κἀκεῖνοι ἀκούσαντες ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπ' αὐτῆς, ἠπίστησαν" Μαρκ. 16,11) αφετέρου στην εμφάνιση του αναστάντος στους έντεκα μαθητές του προκειμένου να βεβαιωθούν και εκείνοι πως τα λεγόμενα της Μαρίας ήταν αληθινά και πως όντως ανέστη ο Κύριος ("κἀκεῖνοι ἀκούσαντες ὅτι ζῇ καὶ ἐθεάθη ὑπ' αὐτῆς, ἠπίστησαν" Μαρκ. 16,14).

Η συνέχεια της εμφάνισης του αναστάντος Χριστού προς τους μαθητές του σχετίζεται κάθετα με την εντολή της διάδοσης του ευαγγελίου σε ολόκληρη την οικουμένη, εντολή η οποία είναι η τελευταία εντολή που έδωσε ο Χριστός προς τους μαθητές του λίγο πριν αναληφθεί στους ουρανούς σηματοδοτώντας έτσι την ολοκλήρωση του επιγείου έργου του καθώς και την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για την έλευση του Παρακλήτου. Με την έλευση του Παρακλήτου κατά την ημέρα της Πεντηκοστής και το φωτισμό των Αγίων αποστόλων ξεκίνησε η διάδοση του ευαγγελίου, που στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για τη διάδοση μιας θρησκείας κοινής ή διαφορετικής με τις άλλες που υπήρχαν τότε αλλά πρόκειται για την πραγμάτωση της Εκκλησίας δηλ. για την οικουμενική ενοποίηση όλων των φυλών και των λαών της γης στο όνομα του Χριστού και της ανάδειξή τους ως νέο Ισραήλ.