Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Η΄ Λουκά! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη

Πανοσ Αρχιμ.

Ιεροθέου Λουμουσιώτη

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

«ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις;» 

(Λουκ. ι, 26)

Απορίας άξιο είναι ο Κύριος γιατί δεν απαντά στον νομικό απευθείας στο ερώτημα του και του αντιστρέφει ένα ερώτημα. Γιατί το κάνει αυτό ο Ιησούς μας, αδελφοί μου; Ενώ θα μπορούσε να απαντήσει αμέσως και σαφώς στο ερώτημα που του ετίθετο;

Απαντά ετσι με ερώτημα διότι ο νομικός δεν ρωτάει απλά όπως οι υπόλοιποι ρωτάει για να παγιδεύσει τον Ιησού Χριστό με την απάντηση του. Ρωτάει για να απαντήσει κάπως ο Ιησούς και αυτό να μην είναι από την παράδοση της Παλαιάς Διαθήκης και άρα να ευρεθεί ο Ιησούς μας παραβάτης του Νόμου. Για αυτό ο Κύριος του λέει πες μας τι γράφει ο Νόμος. Τι λέει η παράδοση μας η κοινή και η απάντηση του Νομικού είναι κατευθείαν η ουσία του Νόμου να αγαπάς τον Θεό και τον άνθρωπο.

Συνεχίζει ο Κύριος όμως και τον ρωτά… πως διαβάζεις τον νόμο; Πως είναι ο τρόπος που ερμηνεύεις τον νόμο; Κατά το δοκούν ή όπως ο Θεός φωτίζει τους αγίους και του δικαίους του; Γιατί έτσι ερμηνεύεται ορθά ο Νόμος με θείο φωτισμό και την ερμηνεία που οι άγιοι δίνουν σε αυτόν χάριτι Θεού πλέον.

Η ερμηνεία της Εκκλησίας στο Νόμο του Θεού είναι θεοφώτιστη και αποστολοπαράδοτη! Αυτή την ερμηνεία ξέρει η αγία μας Εκκλησία εκείνη που είναι με τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος που είναι εκείνο που δια της θεοπνευστίας επιρέασε τους συγγραφείς του Νόμου του Θεού-δηλαδή όλης πλέον της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης και συνέγραψαν αυτά τα ιερά κείμενα. Επίσης είναι η παράδοση που μας παρέδωσαν ζωντανή, οι άγιοι Απόστολοι, δεν μας παρέδωσαν μουσειακό είδος αλλά μιά ολοζώντανη παράδοση, που δεν αλλάζει στην ουσία της αλλά πολλές φορές στον τρόπο έκφρασης και μέσων επικοινωνίας αυτής της παράδοσης αλλάζει.

Δεν χάνει η πίστη μας τον αυθορμητισμό της αλλά και την ζωντάνια της, αφού τελικά για να απαντήσεις δεν φθάνει να πιστεύεις έτσι όπως λες, αλλά να ζεις έτσι όπως πιστεύεις. Να κάνεις καθημερινότητα τον Νόμο του Θεού.

Με το απλό ερώτημα πάλι από τον Νομικό. Ποιός είναι ο πλησίον μου; Σε ποιόν να δείχνω την αγάπη μου, ποιος είναι το έδαφος που θα καλλιεργώ την σχέση μου με τον Θεό μου; Αυτός είναι ο διπλανός μου! Εκείνον που σνομπάρω γιατί δεν είναι καθαρός και καθωσπρέπει, εκείνον που απεχθάνομαι γιατί δεν έχει τρόπους και ευγένεια, εκείνον που οι άλλοι έχουν περιθώριο και τον έχουν στην «απ’ έξω», εγώ τον κάνω έδαφος άγιο να καρπίσει ο σπόρος του Χριστού μέσα μου σαν κόκκος σινάπεως! Με αυτό δε τον καρπό να τροφοδοτήσω την σχέση μου μαζί του. Να γίνω το ιατρικό του στον πόνο του, το χάδι στη μοναξιά του, το σκέπασμα όταν το κρύο του χειμώνος φθάσει και μας παγώσει.

Δεν μπορεί μαγικά και ακόπως η καρδιά μου να γίνει ο «καλός Σαμαρείτης» του άλλου, δεν έγινε τηρητής της ουσίας του νόμου ούτε ο Ιερεύς, ούτε ο Λευϊτης αλλά αυτός που σπλαχνίσθηκε τον άλλο. Αυτός που έγινε ο παρηγορητής του άλλου στα δύσκολα. Αυτός που δεν έλεγε για τον Νόμο του Θεού αλλά αυτός που τον έκανε πράξη αυτόν τον Νόμο. Γιατί αλλιώς ο νόμος αυτός δεν ωφελεί, είναι απλά ένα γράμμα που δεν ανταποκρίνεται στη ζωή μας και στην καθημερινή μας πράξη. Αν δρούμε όπως ο «καλός Σαμαρείτης» τότε χωρίς να ξέρουμε τις λεπτομέρειες και τις πολλές διατάξεις αυτού του Νόμου, εισήλθαμε στην ουσία του! Τον κάναμε κτήμα μας και δράσαμε όπως εκείνος μας υπαγορεύει όχι για να μας στερήσει την ελευθερία μας αλλά να μας κάνει όντως απελεύθερους στο αγαθό και να κτίσουμε καρδιακή σχέση με τον αδελφό μας και κατ’επέκταση με τον ίδιο τον Θεό μας.

Αδελφοί μου αγαπητοί, δεν φθάνει να ρωτάμε πνευματικά πνευματικούς ανθρώπους, αλλά ας ρωτήσουμε την Γραφή και τους αγίους μας πως ζούσαν ευαγγελικά και ας αλλάξουμε προς τούτο την ζωή μας. Τότε η ζωή μας θα εύρει νόημα και η καθημερινότητα μας θα γεμίσει χάριν αντί χάριτος! Θα είναι γεμάτη με την αγάπη προς τον πλησίον μας που ο Χριστός αγαπώντας τους πάντες μας διδάσκει σε κάθε στιγμή του επιγειου βίου Του. Αμήν.