Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Θ΄ Λουκά! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη

Πανοσ Αρχιμ.

Ιεροθέου Λουμουσιώτη

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

 «καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά·
ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου.» (Λουκ. ιβ, 19)

Έτσι ξεκινά τον εσωτερικό του μονόλογο που απευθύνεται προς τον ίδιο του τον εαυτό ο πλούσιος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, αγαπητοί μου αδελφοί, και μιλά στην ίδια του την ψυχή και την προσωποποιεί λέγοντας της ότι έχεις υλική αυτάρκεια και αυτοδυναμία ανθρωπίνων πραγμάτων και χρειωδών υλικών με τα οποία μπορεί να καλοπεράσει.

Με κανέναν άλλον δεν θα κοινωνήσεις τα αγαθά σου, σου ανήκουν, είναι δικά σου και μπορείς να τα διαχειριστείς όπως και όπου εσύ νομίζεις.

«Αναπαύου», βρες ανάπαυση σε αυτά. Kαλεί την ίδια του την ψυχική διάθεση ο πλούσιος να βρει ηρεμία και ανάπαυση σε όσα έχει αποκτήσει αλλά η ψυχή δεν χαίρεται με όσα έχει, αλλά με αυτά που είναι! Εδώ δε φαίνεται αδύναμη να μοιρασθεί άρα να ζήσει την χαρά της με κάποιον άλλον! Δεν μπορεί να χαρεί και ευφρανθεί έχοντας πράγματα που θα μοιρασθεί, που θα την οδηγήσουν στην χαρά να ζει με κάποιον άλλον άνθρωπο τον υλικό πλούτο και την καρποφορία που έχει αποκτήσει από τον κόπο των εργατών του. Αν μοιραζόταν τα αγαθά του με τους εργαζομένους σε αυτόν θα είχε την χαρά ότι τους προσέφερε κάτι για να χαρούν και εκείνοι.

«φάγε», να τρως μόνος σου σε έναν χώρο είναι σαν καταδίκη, δεν μπορείς ούτε το φαί να μοιρασθείς ούτε λεπτομέρειες περί αυτού και του τρόπου παρασκευής του. Χάνει την χαρά του το τραπέζι του φαγητού και αντί για κοινωνία στο τραπέζι την ώρα που τρως γίνεσαι σαν ζώο που κοιτά την τροφή του και δεν διαλέγεται με κανέναν γύρω του. Τρως απλά και δεν επικοινωνείς έτσι όπως έχουμε μάθει στο τραπέζι ακόμη και η προσευχή σου δεν μπορεί να σε κάνει να χαρείς αφού μόνος τρως και απολαμβάνεις χωρίς την παρουσία κάποιου αδελφού και συνδαιτημόνος.

«πίε», πιες για να χαρείς! Αλλά σε ποίου την «υγεία» θα ευχηθείς, ποιόν θα καλέσεις να χαρεί το ποτό μαζί σου; Κανέναν αφού επέλεξες να χαρείς δήθεν μονάχος μα όταν κάτι δεν το χαίρεσαι μαζί με άλλους αδελφούς και φίλους τότε δεν έχει χαρά και συναντίληψη μέσα του. Τότε δεν έχει μοίρασμα και άρα έχει μοναξιά όσο και να πιείς κανείς δεν θα είναι εκεί να σου απευθύνει λόγο και να συνομιλήσει μαζί σου.

«ευφραίνου», απόλαυσε την χαρά. Γέμισε με χαρά την ψυχή σου. Αλλά γιατί; Ποιος ο λόγος να χαρείς; Γιατί έχεις πολλά αγαθά, γιατί έχεις χώρους να τα προστατεύεις, γιατί έχεις σχέδια για το μέλλον, για την διαχείριση τους! τελικά γέμισες με χαρά; Όχι! Γιατί δεν έχεις να την μοιράσεις κάπου αυτή την χαρά και να στην επιστρέψει πίσω ο αδελφός σου. Γιατί νόμιζες ότι θα χαρείς με τα υλικά αγαθά και απομάκρυνες κάθε ανθρώπινη παρηγορία και θεϊκή παρέμβαση στη ζωή σου.

Δεν άφησες τον Θεό να φωτίσει την καρδιά σου και δεν άφησες κανέναν άνθρωπο να χαρεί την φωτεινότητα της διαθέσεως σου και την διαύγεια του πνεύματος σου άνθρωπε! Αφέθηκες να αναπαυθείς στα υλικά, να φας καρπούς πολλούς και τρυφηλούς χωρίς να σε νοιάξει για οσους είναι δίπλα σου, να πιες το ποτό της αμαρτίας μονάχος και να ζητάς χαρά από την μοναξιά σου, να ευφρανθείς και να χαρείς εκεί που δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική χαρά!

Ο υλικός πλούτος και τα υλικά αγαθά είναι για να μοιράζονται, αδελφοί μου, αλλιώς μας κάνουν δούλους τους να αποκτούμε πολλά και ποικίλα και όταν έρθει ο καιρός δήθεν να τα χαρούμε εμείς να ταξιδεύσουμε προς την μέλλουσα ζωή και έτσι να μην χαρούμε τίποτα ανθρώπινα επί γης. Ας μην κλειστούμε στους εαυτούς μας και στην δικά μας αγαθά αλλά ας αφεθούμε και ας ανοιχθούμε προς τους αδελφούς μας και τότε θα χαρεί η ψυχή μας με την κοινωνία των αγαθών και πραγμάτων που θα μας υπηρετούν και δεν θα τα υπηρετούμε. Η Χάρις του Θεού μας βρίσκεται στο μοίρασμα και όχι στο μάζεμα, βρίσκεται στο σκόρπισμα και όχι στην συγκέντρωση. Ας δίδουμε, αδελφοί μου, μέσα από την ψυχική μας διάθεση για να γεμίζει η καρδιά μας φως Χριστού και αυτό το Φως να φαίνοι πάσι και να φωτίζει πάντας. Αμήν.