Υμνογραφικά - Ερμηνευτικά (ογ΄) Το ΙΑ΄ Αναστάσιμο Εξαποστειλάριο. Από τον Θεολόγο Θεόδωρο Ρόκα.

Το ΙΑ' Αναστάσιμο Εξαποστειλάριο

Θεοδώρου Ρόκα
Θεολόγου
Μ.Α. Ερμηνευτικής Θεολογίας

Με το ακόλουθο ενδέκατο (ΙΑ') εωθινό εξαποστειλάριο κλείνει ο κύκλος της σύντομης ερμηνείας-ανάλυσης των εωθινών εξαποστειλαρίων, τα οποία έχουν ως υπόβαθρο τις διηγήσεις των ευαγγελιστών αναφορικά με τις έντεκα εμφανίσεις του αναστάντος Χριστού στους μαθητές του και σε άλλα πρόσωπα, όπως τις Μυροφόρες γυναίκες και περιγράφουν συνοπτικά και με παραστατικότητα τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τις εμφανίσεις αυτές καθώς και τα συναισθήματα που βίωσαν τα πρόσωπα αυτά όταν αντίκρυσαν τον αναστάντα Χριστό.

Έτσι λοιπόν το ενδέκατο εωθινό εξαποστειλάριο, το οποίο έχει ως βάση την ευαγγελική διήγηση που προέρχεται από το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο (Ιω. 21,15-25), γνωστό ως "ενδέκατο εωθινό ευαγγέλιο" είναι το ακόλουθο και αναφέρει:

"Μετὰ τὴν θείαν Ἔγερσιν, τρὶς τῷ Πέτρῳ, φιλεῖς με, πυθόμενος ὁ Κύριος τῶν ἰδίων προβάτων, προβάλλεται ποιμενάρχην, ὃς ἰδὼν ὃν ἠγάπα, ὁ Ἰησοῦς ἑπόμενον, ἤρετο τὸν Δεσπότην. Οὗτος δὲ τί; Ἐὰν θέλω, ἔφησε, μένειν τοῦτον, ἕως καὶ πάλιν ἔρχομαι, τί πρὸς σὲ φίλε Πέτρε";

Το ανωτέρω εωθινό εξαποστειλάριο κάνει λόγο για δυο βασικά ζητήματα: α) για την αποκατάσταση του αποστόλου Πέτρου και β) για την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο Κύριος αναθέτοντάς του την ποιμαντορία των μελών της Εκκλησίας.

Λέγοντας αποκατάσταση εννοούμε την επαναφορά του Πέτρου στην προ της αρνήσεως του Κυρίου του κατάσταση. Όπως είναι γνωστό στο ευρύ κοινό ο Πέτρος ήταν εκείνος που ορκιζόταν αιώνια πίστη στον Διδάσκαλό του αλλά τελευταία στιγμή τον αρνήθηκε και μάλιστα τρις φορές όταν ο Διδάσκαλός του συνελήφθη από τους στρατιώτες του ηγεμόνος (Μτθ. 26,69-75∙ Μρκ. 14,66-72∙ Λκ. 22,54-62∙ Ιω. 18,12-27). Επειδή λοιπόν τρις φορές αρνήθηκε τον Κύριό του άλλες τρις φορές έπρεπε να ομολογήσει την πίστη του προς Εκείνον ώστε να δεχτεί και να λάβει την αποκατάσταση.

Αφού λοιπόν ο Πέτρος ομολόγησε την πίστη του και αποκαταστάθηκε πλήρως έλαβε από τον αναστάντα Κύριο το προνόμιο να τεθεί ποιμένας των λογικών προβάτων της Εκκλησίας ("πυθόμενος ὁ Κύριος τῶν ἰδίων προβάτων, προβάλλεται ποιμενάρχην").

Από τα ανωτέρω μπορούμε να εξάγουμε ένα βασικό ποιμαντικό και ηθικό ζήτημα. Πως η διάπραξη ενός σοβαρού αμαρτήματος δεν αποτελεί εμπόδιο για την πίστη και την πνευματική προκοπή κάποιου ανθρώπου. Αντίθετα η ειλικρινής μεταμέλεια όπως αυτή του αποστόλου Πέτρου μπορεί και έχει τη δύναμη να ανυψώσει τον άνθρωπο στην προτέρα μακαριότητα καθώς και να τον αναδείξει σε εξέχουσα φυσιογνωμία της Εκκλησίας τη στιγμή που ο ίδιος ο Θεός αποδέχεται τη μετάνοια του ανθρώπου και τον αποκαθιστά πνευματικά.