Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά! Από τον Πανοσ. Αρχιμ. Ιερόθεο Λουμουσιώτη!

Πανοσ Αρχιμ.

Ιεροθέου Λουμουσιώτη

Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ύδρας

«Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, 

τι ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· 

τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός.» (Λουκ. ιη, 18-19) 

Προσέρχεται στον Ιησού μας ένας άρχοντας του Λαού, ένας διακεκριμένος Ισραηλίτης με ένα ερώτημα, που θα λέγαμε στην αρχή πως ήταν πολύ απλό και θα μπορούσε ο Κύριος μας, αδελφοί μου αγαπητοί, να το επιλύσει αμέσως και να του απαντήσει ευθέως. Αλλά ο Κύριος μας προτιμά να ασχοληθεί με το πώς τον προσφωνεί ο άρχων του λαού και όχι με το ερώτημα που του απευθύνετο παρ’ αυτού. Ενώ τον λέγει διδάσκαλο και με την προσοχή και αυθεντία που απευθύνετο εις ένα διδάσκαλο του ομιλεί στην ίδια πρόταση επίσης τον λέγει και αγαθό. Ο Κύριος αντιπαρέρχεται στον όρο του διδασκάλου και κατευθείαν περνά και ασχολείται με τον όρο αγαθέ. Του λέγει ότι αγαθός είναι μόνον ο Θεός, κανείς άλλος και άρα ότι αφού δεν τον αναγνωρίζει ως Θεό,τότε γιατί του απευθύνει την θεϊκή αυτή ιδιότητα.

Δεν θέλει ο Κύριος να λέμε ότι μας έρχεται εις τον νου αλλά να φιλτάρουμε αρκετά καλά και να απευθύνουμε εις τους άλλους ανθρώπους τον λόγον μας. Θέλει να είμαστε ακριβής και ακέραιοι εις τις εκφράσεις μας και να είμεθα προσεκτικοί όταν μιλούμε προς τους άλλους. Πολλώ δε μάλλον όταν απευθύνουμε ένα ερώτημα στον Κύριο μας, εκεί πρέπει να έχουμε προσοχή περισσή στην έκφραση και στον τρόπο εκφοράς. 

Για να δειχθεί ακόμη ακόμη δι’ αυτού του ερωτήματος ο σεβασμός και η αγάπη μας προς τον Κύριο μας. Να είναι ένας ειλικρινής διάλογος προς Εκείνον και για να μπορεί να απαντηθεί όπως του πρέπει. Αγαθός είναι μόνον ο Θεός και Εκείνου οι προθέσεις είναι γεμάτες αγαθότητα και απλότητα ενώ σε εμάς δεν απαντάτε πάντα αυτή η απλότητα και αυτή η αγαθότητα γιατί είμαστε γεμάτοι υστεροβουλία και προσωπικό συμφέρον, θέλουμε εμείς γίνεται πάντα το δικό μας και φέρνουμε και τους άλλους εις αυτά τα νερά μας. Δηλαδή όταν ρωτούμε δεν ρωτούμε πάντα για να λάβουμε την ορθή και πρέπουσα απάντηση αλλά να πάρουμε την απάντηση που θα μας ικανοποιεί και θα μας βολεύει εμάς τους ίδιους.

Αρά καθόλου δεν είμαστε αγαθοί αλλά ίσως περισσότερο πονηροί αν και ο Κύριος δεν μας κρίνει και μας αφήνει να του απευθύνουμε τον λόγον μας ελεύθερα. Δεν μας απορρίπτει πριν μας ακούσει και μας δικαιολογεί αφού μας ακούσει γιατί ξέρει ότι δεν το κάνουμε πάντα με κακό τρόπο αλλά με λάθος τρόπο. Τεράστια διαφορά του ενός από τον άλλον ο λάθος τρόπος είναι γεμάτος λάθος και πλάνη και μπορεί να οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα αλλά μπορεί να μας οδηγήσει σε καλό συμπέρασμα τελικά. Ενώ ο κακός ο τρόπος μας μπορεί να οδηγήσει συμπέρασμα στρεβλό και έτσι να μην μπορούμε να το ξεπεράσουμε αυτό εις το μέλλον μας. Ουσιαστικά ο Κύριος μας προφυλάσσει από του να λέμε λόγους περισσούς και μάταιους. Καλύτερα λίγα και καλά λόγια παρά πολλά και μάταια που δεν μας οδηγούν πουθενά αλλά μας εκτρέπουν σε φλυαρίες και ματαιοδοξίες.

Αδελφοί μου, ο Κύριος μας καλεί να λέμε εις τους άλλους λόγους ακριβείς που βγαίνουν από την καρδιά μας και όχι λόγους μάταιους που βγαίνουν από την αθυροστομία και μεγαλοστομία μας. Το στόμα μας να είναι ο φορεύς του καρδιακού μας πνεύματος και η καρδιά να λειτουργεί μόνον για το καλό μας και το καλό όσων και όποιων εμείς απευθύνουμε τον λόγο μας. Τότε θα είναι το «ναι» σαν «ναι» και το «όχι» σαν «όχι» να μην γίνουμε άνθρωποι του περίπου και να λέμε και ναι και όχι στον ίδιο άνθρωπο και στην αυτή πρόταση. Για αυτό δεν δέχεται τον λόγο του άρχοντος γιατί δεν βγαίνει από την καρδιά του αλλά από την αμετροέπεια του στόματος του. Λόγους αγαθούς και καλούς να βγάζει το στόμα μας και ποτέ μην εκτρέπεται σε άλλους είδους λόγους μάταιους και εντελώς πεζούς. Να είναι η διάθεση των λόγων μας προσεκτική για να είναι και οι σχέσεις μας με τον Θεό και τον κάθε συνάνθρωπο εποικοδομητική και πολύ καίρια και να μας γεμίζει χαρά αυτός ο διάλογος μεταξύ μας. Αμήν.